Afkloppen

Afkloppen is een vreemd verschijsel. Eigenlijk is het het tegenwerken van wat we met The Secret leren. Als je iets positiefs zegt, klop je het af op ongeschilderd hout opdat het dan niet ineens slecht zou gaan.

Iemand zegt bijvoorbeeld:"Ik heb nog nooit een boete voor te hard rijden gehad."
En dan meteen: "Even afkloppen,hoor." 'Nog nooit een boete' is natuurlijk een negatieve manier van zeggen, maar ook bij ;"ik slaag altijd voor examens." kloppen we af.

We denken dat als we te positief zijn dat we het dan moeten afkloppen. Je zou dan juist het negatieve oproepen. Dus: we mogen niet te positief zijn, dat is de Goden verzoeken.

Ik begrijp niet waarom dat zo gegroeid is. Ik weet ook niet of afkloppen alleen maar in Nederland gebeurt. Misschien is het een overblijsel van strenge gereformeerden: je moest altijd bescheiden zijn en niks vertellen over je welvaart bijvoorbeeld.

Het erge voor mij is, dat ik een keer heel positief was en het sloeg om in het tegengestelde.

Een paar jaar geleden had ik altijd pech met de fietsen van mijn gezin. (Ik heb zeven kinderen, dus er kunnen nogal wat fietsen stuk gaan of gestolen worden.) Op een gegeven moment ging het goed met de fietsen: geen banden lek of kettingen stuk. Iedereen zette netjes zijn fiets op dubbel slot. Ik herinner me goed dat ik op een gegeven moment een diep gevoel had van: "nou gaat het eindelijk goed met de fietsen."
Ik heb toen die gedachte van het gaat goed niet afgeklopt, want ik geloofde al niet meer in afkloppen.
Dezelfde dag echter gebeurde er van alles: fiets gestolen, andere fiets lek, of een trapper eraf. Ik was weer helemaal weer terug bij af.

(op dit moment klop ik wel af en ik zet een groot kruis door al mijn gedachten, want het gaat nu fantastisch met de fietsen, maar ik merk dat er bij de herinnering toch negatieve flitsen door me heen gaan--er is een flinke angst dat het misschien toch weer fout zou kunnen gaan. Dus: toch maar afkloppen en een groot rood kruis er doorheen.)